ثريا فلاح : جای خالی فمینیسم در اولین کنفرانس زنان خاورمیانه
١٦ اوت ٢٠١٣
مصاحبه رادیو صدای کردهای مقیم آمریکا با پژوهشگر و فعال حقوق بشر خانم ثریا فلاح پس از بازگشت وى به امريكا و حضورشان در اولین کنفرانس زنان خاورمیانه در شهردیاربکر( ئامه د ) ترکیه ؛ چگونگى برگزارى کنفرانس ، دستاوردهای آن و قطعنامه پایانی کنفرانس زنان خاورميانه:
- اولین کنفرانس زنان خاورمیانه كه در کردستان ترکیه ، در شهردیاربکر( ئامه د ) توسط جنبش زنان آزاد و دموکرات "دوخ" در روزهاى٣١ ماه مه ٢٠١٣ تا ٣ ژوئن ٢٠١٣ باحضور بیش از ٢٥٠ زن از ٢٧ کشور و همچنين زنانى از مليتهای بدون دولت برگزار گرديد .
خانم فلاح، ضمن تشكر از قبول اين مصاحبه لطف كنيد در مورد اولين كنفرانس زنان خاورميانه بطور مختصر توضيحاتى بدهيد.
ما جمعى بزرگ از زنان فعال و صاحبنظر خاور میانه، شمال آفریقا و همچنين از كشورهاى هند و پاکستان كه به عنوان ناظرحضور پيدا كرده بودند در دیاربکر جمع شده بودیم تا ضمن بررسى وضعيت جنبش زنان و حركتهاى زنان در منطقه ، به امكان تقویت و بسیج جنبش های دموکراتیک زنان در منطقه یاری رسانده وبدينترتيب به تقویت سازمانهای موجود که در حال حاضر مشغول به کار بي وقفه برای برابری هستند توجه بيشترى بشود
ما بحث های مختلف آموزشی در مورد مبارزات مشترک پیش روی زنان در خاورمیانه داشتیم و به رد و بدل نمودن ایده های سازنده در مورد راه هایی برای تقویت جنبش های زنان در جوامع خود پرداختیم. مسئله روابط میان دولتها به منظور تشکیل همکاری های منطقه ای بیشتر که ممکن است کمک به ایجاد جنبش های مقاومت درکل خاور میانه گردد رامورد بررسی قرار داديم..
این کنفرانس توسط يكي از رهبران حزب صلح و دموکراسی ترکیه BDP، خانم گولتان کیشانک و خانم آیسل توگلوک جانشین رییس کنگره جامعه دموکراتیک DTK، وهمچنين سخنگوى جنبش زنان آزاد و دموکرات افتتاح گرديد.
کنفرانس با ادای احترام به سه زن مبارز کرد: سکینه جانسیز، فیدان دوغان و لیلا شایلامییز که در ژانویه ٢٠١٣ در پاریس ترور گرديدند آغاز گرديد.
چه کسانى در این کنفرانس حضور داشتند؟
- تقريبا همه شركت كنندگان در این کنفرانس را زنان تشكيل مي دادند، طيف وسيعى از زنان در اين كنفرانس بودند، زنان سیاستمدار، دانشگاهی ، آکا دمیسین ها ، فعالان و کنشگران سياسى که اغلب آنها از نمایندگان احزاب سیاسی، سازمان های ملی، سازمان های زنان،و سازمان های مدنی بودند. روزنامه نگاران از کشورهایی مانند افغانستان، الجزایر، بحرین، مصر، هند، ایران، عراق، اردن، و همه مناطقى كه کردها در آن حضور دارند (ایران، عراق، سوریه، ترکیه) به اين كنفرانس دعوت شده بودند.
شما فرموديد كه مهمانانى از بیست و هفت کشور ونمايندگانى از مليت های بدون دولت حضور داشتند، بدین معنی که به بسیاری از زبان ها موجود صحبت می شده است. زبان رسمى كنفرانس چه بود و مهمانان به چه زبانى مطالب خود را بيان مي كردند.؟
- زبان رسمى كنفرانس انگليسى بود با اين حال اغلب سخنرانان به زبان مادرى خود صحبت ميكردند ، سخنرانی آنان همزمان توسط مترجمان حرفه ای و نیمه حرفه ای ترجمه مي شد. بسيارى از سخنرانيها به زبان انگلیسی ، کردی (کرمانجی، سورانی) و همچنین عربی و ترکی ترجمه مي شد.
با نگاهى به كتابچه كنفرانس با نامهاي برخی از چهره های فعال و شناخته شده بين المللى در عرصه فعاليت زنان براى برابرى برخورد مي كنيم كه يا به کنفرانس دعوت شده بودند و يا راسا در كنفرانس حضور پيدا كرده بودند. می توانید برای ما در مورد مهمانان اين كنفرانس صحبت کنید ؟- همانطور كه اشاره كرديد، بسیاری از زنان فعال منطقه در این کنفرانس حضور داشتند. و من افتخار آن را داشتم که آنها را از نزديك ملاقات كنم. من فکر می کنم بیشتر زنانی که دراین کنفرانس حضورداشتند زنانی برجسته و کارشناسانی صاحب نظر در حوزه فعاليت های زنان بودند . اسم بردن از همه آنان از حوصله اين مصاحبه خارج است، اجازه دهيد به اسامى تعدادي از آنها بسنده كنم.
خانم لیلا زانا، سیاستمدار و پارلمانتار کرد تركيه، که نامزد جایزه صلح نوبل و دریافت کننده چندین جایزه بزرگ هستند در این کنفرانس حضور داشتند.
خانم شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، كه به این کنفرانس دعوت شده بودند . اما با توجه به اینکه ايشان همزمان در کنفرانس دیگری در بروکسل دعوت بودند، شخصا قادر به حضور نبودند، پیام همبستگی فرستادند كه من افتخار آن را داشتم كه پیام ايشان را در روز یکشنبه دوم ژوئن قرائت کنم. خانم عبادى درپیام خود این کنفرانس را گامی به سوی پیشرفت مطالبات زنان دانسته و بر اهمیت استقرار دموکراسی و حقوق بشردر منطقه تآکید نموده بودند.
لیلا خالد، عضو جبهه خلق برای آزادی فلسطین (PFLP) وبه واقع رئيس هیئت نمایندگی فلسطین در این کنفرانس و به عنوان یکی از سخنرانان اصلی در این کنفرانس حضور داشتند.
خانم گولتان کیشانک ، از رهبران BDP که نقش عمده ای در برگزاری و اجرای این کنفرانس داشتند.
خانم شادی صدر وکیل برجسته ایرانی و دریافت کننده جایزه لاله حقوق بشر و مدير سازمان عدالت براى ايران،
خانم سوسن طهماسبی، دریافت کننده جایزه سازمان دیده بان حقوق بشر و یکی از بنیانگذاران کمپین یک میلیون امضاء،
سباحت تونسل سخنگوی کنگره حزب دموکراتيك مردم و از اعضای فعال DÖKH،
دوریه آونی نویسنده و فعال کرد از مصر ،
ارین کاسکین وکیل شناخته شده بين المللى که پرونده دادخواهى دهها نفر از شهروندان ترکیه را در دادگاه حقوق بشر اروپا مطرح و دولت تركيه را براى پايمال كردن حقوق شهروندان و شكنجه و آزار جنسى زندانيان زن در زندانهاى تركيه مورد پیگرد قانونی قرار داده است.
ملالی جویا سیاستمدار شناخته شده افغانستان ،
دکتر ویان حاجی دبیر کل اتحادیه زنان کردستان در منطقه کردستان عراق،
آمنه ذکری ازپارلمان کردستان عراق و بسیاری دیگر.
حضور زنان کرد در اين كنفرانس چگونه بود؟
-زنان کرد بخش بزرگی از شركت كنندگان دراین کنفرانس بودند. بسیاری از زنان فعال کرد به طور مستقل و یا به عنوان نمایندگانی از سازمان ها و احزاب سیاسی در اين كنفرانس حضور داشتند. از کردستان ترکیه بسیاری از اعضای رهبرى DOKH فعالانه حضور داشتند. علاوه بر کسانی که نام بردم خانم آیسل توگلوک ،عایشه گوکان و اوزلم همراه با دیگران حضور داشتند. با وجود وضعیت کنونی در سوریه، زنانی مانند ویلی بوتین از طرف مجمع خلق به عنوان سخنران حضور داشتند.
اما متاسفانه ١٤ نفر از زنان کرد سوريه كه به اين كنفرانس دعوت شده بودند به دليل جنگ در مناطق مرزى سوريه با تركيه موفق به خروج از مرز سوریه نشدند.
از اقلیم خودمختار کردستان عراق، آمنه زکری، دکتر ویان حاجی سلیمان ، نجیبه قره داغی ئاواره ابراهیم ،یاسین رحمان ،روناک علی و چند تن دیگر حضور داشتند. همچنین هوزان محمود فعال حوزه زنان كه از لندن آمده بود.
متاسفانه به دلایل امنیتی، زنان کرد از كردستان ایران نتوانسته بودند كه در اين كنفرانس حضوريابند. خانم نگین شیخ الاسلامی، شلیر امینی، و اينجانب كه تقريبا تنها نمايند گان زنان كرد از كردستان ايران بوديم خود به عنوان مهاجر يا پناهنده در خارج از كردستان زندگى مي كنيم . من بر اين باورم كه مسئولين برگزارى اين كنفراس در سال آینده بايد ترتيبى اتخاذ كنند كه زنان كرد از كردستان ايران بتوانند در اين كنفرانس حضور يابند. بخصوص بسیاری از زنان برجسته و فعال سیاسی واحزاب سياسى كردستان ايران و سازمان های غیردولتی چه در داخل و چه در خارج از كشور كه با حضور خود و با استفاده از تجارب خود مي توانند به غناى اين كنفرانس بيفزايند.
البته بخشى از زنان فعال كرد كه امكان حضور در كنفرانس را نيافتند با ارسال پيام همبستگي از اهداف كنفرانس حمايت كردند كه مي توان به پيام بنیاد مطالعه زنان کرد که دفتر آنان در اروپا ست اشاره كنم.
با توجه به وضعیت سیاسی در ایران ، بسیاری از خوانندگان و شنوندگان ما علاقه مند به آگاهى از وضعيت و شرایط فعلی زنان در ایران هستند. از آنچه كه گفتيذ اين موضوع استنباط مي شود كه از ايران هم تعدادى شركت كننده در این کنفرانس حضورداشته اند .
- بله كاملا درست است،. هیئت ایرانی شامل زنانی از داخل ایران وزنان مهاجرايرانى بودند که در خارج ا ز ایران زندگی می کنند. آنها تقریبا بزرگترین هیئت شركت كننده را تشكيل مي دادند و به دليل تجارب ارزشمندى كه از مبارزات خود در چند دهه اخير دارند ، نقطه نظرات جالبی را وارد کنفرانس کردند.
برخی از چهره های شناخته شده از هیئت ایرانی: شادی صدر، سوسن طهماسبی ، شادی امین، فیروزه مهاجر، شهلا اعزازی، مینو معلم، آهو سالم و عده اى ديگر كه جز مدعيون بودند که موفق به آمدن به تركيه نشدند.
موضوعات مورد بحث در این کنفرانس چه بود؟
-کنفرانس شامل چند روز جلسات پشت سرهم وپی در پی که موضوعات مختلف شامل تاریخچه و اشکال موثر فعالیت و تجربه زنان بود. هر جلسه شامل سخنرانان و بخش پرسش و پاسخ بود. در این چند روز تحولات سیاسی و اجتماعی اخیر بصورت گسترده مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
روز اول این کنفرانس درباره تاریخ اجتماعی و تبعیض جنسیتی زنان خاورمیانه بود. هدف از این بحث باز کردن تاریخ اجتماعی زنان و محکوم کردن ساخت و ساز تبعیض جنسیتی در خاورمیانه ،فرآیند استعمار و ناسیونالیسم در خاورمیانه، و مسائل مربوط به رویکرد اسلام سیاسی به زنان و بررسی مشکلات آن بود. نقش زنان در جنبش هاو تجربه آنان در تغییرات سیاسی اخیر در خاورمیانه مرکز اصلی بحث بود. بیشتر شرکت کنندگان فرصت صحبت یافتند و نظرات خود را درمورد موضوعات مختلف مربوطه به اشتراک گذاشتند:بعضی از سخنرانان نقش زنان در روند مقاومت و انقلاب در خاور میانه و تلاش برای آزادی را مورد بررسی قرار دادند.
روز دوم و سوم روزهای "به اشتراک گذاشتن تجربه" نامگذاری شده بود که در آن ایده اصلی این بود که زنان با بیان تجربه خود فرهنگ های ، اعتقادات، و تجربه هستند و می تواند در برابر مشکلات ناشی از ذهنیت مردسالار مبارزه کنند. در این تبادل تجربه مشکلات متداول در مواجهه با جنبش زنان مبارزات در خاور میانه و راه حل های ممکن تا حدی بررسی شد.
موضوع مهم دیگری که مورد بحث قرار گرفت، به رسمیت شناختن اقلیتهای جنسی و دگر باشان جنسی بود. این موضوع به نور با کمک شادی امین که فعال و مدافع همجنسگرایان است به بحث کشیده شد. مطرح شدن این موضوع در اولین کنفرانس به تداوم بحث در سالهای آینده کمک می کند.
می توانم بگویم که بیش از ٨٠ شرکت کننده شانس صحبت پیدا کردند و در حدود ٣٠ نفر دیگر در طی پرسش ها و پاسخ صحبت کردند. به طور کلی این یک کنفرانس بسیارتعاملی بود و اکثریت شرکت کنندگان در طول کنفرانس به نوبه خود از هر جلسه استفاده کردند.مسئولین برگزاری دراطلاع رسانی و فعال نگه داشتن شرکت کنندگان بسیار فعال بودند.
می توانید به ما کمی در مورد اولین روز کنفرانس و هر گونه بحث برجسته ای که صورت گرفت بگویید؟
- مراسم افتتاحیه پس از خوشامد گویی توسط فاطمه کشان با سخنان حزب صلح و دموکراسی ترکیه خانم گولتان کیشانک و خانم آیسل توگلوک جانشین رییس کنگره جامعه دموکراتیک آغاز شد.
آنها در مورد هدف کنفرانس که ایجاد یک پایه مشترک برای بحث در یک سیستم با رعایت احترام به حقوق همه، شناختن یکدیگر و به اشتراک گذاری تجارب و دانش خود صحبت کردند.
روز اول این کنفرانس یک روز پر از ملاقات و خوش آمد گویی و استقبال وپیام از کمیته های گروههای مختلف و نمایندگان سازمان های شرکت کننده در این کنفرانس بود.
موضوع برجسته روز بحث بین لیلا زانا و لیلا خالد که هر دو زنان سیاسی شناخته شده ای در سراسر جهان هستند، بود.
لیلا زانا، زن مشهور سیاسی کرد و از نمایندگان سابق مجلس، در مورد برابری و مواضع ضد تبعیض بین زنان از جمله در زمینه اسرائیل و فلسطین صحبت کرد. او در مورد نیاز برای گنجاندن زنان اسرائیلی در کنار زنان فلسطینی در این کنفرانس صحبت کرد. (در این کنفرانس، هیئت نمایندگی از اسرائیل وجود نداشت
در پاسخ، لیلا خالد، که عضو جبهه خلق برای آزادی فلسطین (PFLP) و نماینده هیئت نمایندگی فلسطین در این کنفرانس، همچنین به عنوان یکی از سخنرانان اصلی این کنفرانس بود مخالفت کرد. برای هیئت فلسطینی مهمترین مسئله استقلال و تعیین مرزهای خود بود و کمتر به مسائل سایرین توجه داشتند.
برگزارکنندگان به لیلا خالد زمان کافی برای ارائه نظراتش در مورد حقوق فلسطینی ها و اعلام مخالفت با لیلا زانا را دادند.
شما اشاره نموديد که در این کنفرانس نماينده اى از اسرائیل حضور نداشت ، اما آیا اساس زنان یهودی به اين كنفرانس دعوت شده بودند؟- متاسفانه هیئت اسرائیلی در این اجلاس حضور نداشت. از بحثها چنين استنباط مي شد كه به دليل مخالفت زنان فلسطینى و برخی از زنان مصری و تهديد آنان به تحريم كنفرانس، از زنان يهودى و اسرائيلى رسما دعوت نشده بود. یکی از اعضای کمیته سازماندهی كنفرانس اذعان كرد که عليرغم اين مشكلات از يكى از زنان فعال يهودى اسرائيل براى حضور در كنفرانس دعوت نموده بودند ولى به دلايلى از آمدن به تركيه منصرف شده بود.
به نظر من بسیار مهم است که یک نماینده از همه کشورهای خاورمیانه و افرادى از سازمانهاى غیر دولتی در این اجلاس شرکت کنند. از آنجایی که ما ادعا می کنیم که این کنفرانس غیر دولتی و غیر تبعیض آمیز برای زنان در خاورمیانه است، فراگیر بودن آن برای ترویج صلح در منطقه بسيار مهم است .
موضوع سخنرانى شما چه بود؟ و نحوه واکنش مخاطبان به بحثهاى شما چگونه بود؟
- موضوع بحث من "زنان کرد، مشارکت سیاسی و مدنی و بیداری عرب بود،" اما من به زودی متوجه شدم که به خاطر کمبودوقت (به هر سخنران فقط ١٠دقیقه اختصاص داده شده بود) بایستى بخشهایی از آن را خذف نمايم و فقط به بخش "زنان کردستان ایران و مشارکت سیاسی " بسنده نمودم ، موضوعی که در كنفرانس به آن توجه نشده بود.
در سخنرانی کوتاهم اشاره کردم که زنان کرد همواره بخش جدائى ناپذيرى از جنبش های مبارزاتى و انقلابى منطقه بوده اند. حضور رو به رشد زنان در رهبرى احزاب سیاسی ،کمپین هاى مدنى و حقوق بشرى، در رهبرى و هدايت جنبشهاى مدنى و صلح جويانه تائيدى بر اين مدعاست.
آیا انگیزه این زنان برای مبارزه وحضورشان در عرصه مبارزاتى ، مبارزه با فرهنگ مردسالاری بوده است ، و یا مبارزه آرمانگرايانه با ظلم و ستم و بي عدالتى سيستم سیاسی و اجتماعى و یا در شكل منطقه اى آن مبارزه براى استقرار يك دولت كردى ، فرقى نمي كند آنچه كه در همه اين اشكال از مبارزه ديده مي شود مشارکت فعال و آرمانگرايانه آنان بوده است كه موجب شده است جنبش زنان كرد در كنار ساير جنبشهاى سياسى و مدنى از كارآمدى و اعتبار قابل توجهى برخوردار باشد.
شما بخشی از کمیته قطعنامه پايانى كنفرانس بوديد. لطفا توضیح دهید روند قطعنامه نهایی چه بود و چه مواردى را در بر مي گرفت؟
- درپایان روز دوم، اعضای کمیسیون قطعنامه پایانی کنفرانس از طريق هيئتهاى شركت كننده در اين روز كنفرانس انتخاب شدند . از هر هیئت یک یا دو نفر از اعضای شرکت در کمیسیون انتخاب شدند. هر یک از اعضای هیئت با نوشتن ایده ها و پیشنهادات خود را آماده بیانیه نهایی کردند.
زبان پیش نویس كاملا متنوع و شامل دیدگاههای مختلف بود. گروه ها و هیئت های مختلف نظرات متفاوتى داشتند.
این بسیار روشن است که برای جنبش های ملی به خصوص فلسطین و کردستان، مسئله حقوق ملی مهمتر از حقوق زنان بود. در برخی جاها مسائل خاص زنان عموما تحت الشعاع مسائل جانبى ديگر قرقر مي گرفت. کارزیادی روی اين مسائل صرف شد از آن جمله آیا بحث استقلال کردها و فلسطین در قطعنامه پايانى کمیسیون بیاید يا نه؟ و ديگر مسائلى مشابه که بیش از ٩ ساعت برای ١٧ عضو صرف بحث و بررسى و نگارش آن و چند ساعت بیشتر برای بقیه شرکت کنندگان که در محل کنفرانس منتظر نتیجه بودند.
پیشنهادات شما برای قطعنامه پایانی چه بود؟
تاکید من در مورد حقوق بشر بود. من اعضای کمیسیون را تشویق به استفاده از اصطلاحات غیر سیاسی کردم. در بسيارى مواقع تذكراتى برای جلوگیری از استفاده از اصطلاحاتى كه عمدتا بار شدید سیاسی به همراه دارد و مربوط به ترم يا ايدئولوژي سياسى خاصى دارد مانند امپریالیسم ، صهیونیسم و غيره.
پیشنهادات من بدين شرح بود:
- مصرانه از دولت های خاورمیانه خواسته شود تا با امضا و اجرای کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW) متعهد به اجراى مفاد آن باشند ، برخی از کشورهای خاورميانه از جمله ايران تاكنون كنوانسيون رفع تبعيض را امضا نكرده اند.
- درخواست از دولت ها به خصوص روی برداشتن فشار روی دگرباشان جنسی و افراد با گرایش جنسی متفاوت و جلوگیری از سوء استفاده از آنها.
- اقدام به اصرار دولت به ایجاد یک وضعیت بهتر اقتصادی، ایجاد کار، آب سالم برای زنان در مناطق روستایی
- اجتناب از نقض حقوق بشر در برابراقلیتهای قومی، ملی، و اقلیت های مذهبی
- لغو مجازات مرگ از طریق مجازات اعدام، سنگسار، و دیگر اشکال خشونت سازمان یافته دولتی
- آزادی همه زندانیان سیاسی زن در تمام خاور میانه
- همه زنان در اعمال فشار بر دولت های متبوع خود برای افزایش تعداد زنان در موقعیت های سیاسی و فرایندهای تصمیم گیری فعال باشند.
متن قطعنامه نهایی كه مورد توافق قرار گرفت چه بود؟
این اعلامیه که به زبانهای مختلف نوشته شد به نکات و موارد مهمی اشاره دارد. در این قطعنامه چنین نوشته شده :
اعلامیه نهایی که با هدف مبارزه مشترک و همبستگی بین المللی در میان زنان از خاور میانه و شمال آفریقا صادر شده دارای اهمیت تاریخی است و یک راهکار برای سال های آینده است. ما ٢٥٠ زن از ٢٦ کشورباهدف برگزاری اولین کنفرانس زنان خاورمیانه در روزهای ٣١ مه - ٢ ژوئن ٢٠١٣ در شهر ئامد (دیاربکر ) ترکیه در مخالفت با سرکوب رژیم های مستبد، سیاست های نئولیبرالی و نژادپرستی گرد هم آمده و تجارب خود به اشتراک گذاشته ایم .
ما تحولات سیاسی اخیر و همچنین مبارزه زنان برای برابری و آزادی رامورد بحث قرار دادیم. به عنوان هیئت های شرکت کننده به اتحادیه زنان آزاد کردستان که فرصتی برای تغییر انقلابی در مبارزه برای آزادی زنان فراهم کرد ادای احترام می کنیم. ما به لطف جنبش زنان آزاد و دموکرات دراین کنفرانس گرد هم آمدیم .
درک ما از این کنفرانس این است که آن را به عنوان یک نتیجه از مبارزه زنان کرد می بینیم ما در یک فرایند تاریخی و مهم هستیم. خاور میانه و شمال آفریقا در یک پروسه و روند بازسازی هستند. از این رو ما وجود چنین کنفرانسی را ضرورى و فرصت مناسبی که به مشارکت سازمان یافته یاری می رساند می بینیم. از این رو ذكر نکات زیر را لازم می دانیم:
- تشکیل یک شبکه ارتباطی که تمامی شرکت کنندگان در این کنفرانس را پوشش دهد ایحاد یک گروه هماهنگی به منظور فراهم آوردن همکاری های قوی تر و همبستگی سیاسی تا کنفرانس دوم
- ایجاد یک گروه نظارت برای زنان در اردوگاه های پناهندگان سوریه
- تغییر در خاور میانه و آفریقای شمالی زنان را بیش از حد تحت تاثیر قرارداده است.
زنان به طور فعال در مبارزه نقش دارند. با این حال با وجودیکه قدرتهای جدید سر کار می آیند ، حقوق زنان محدود شده است ، خشونت برعلیه زنان و تجاوز به عنف ادامه دارد،زنان محدودتر شده و از صحنه رانده می شوند.
-ما بنیادگرایی را یکی از تهدیدات اساسی در برابری آزادی زن می بینیم. ایدئولوژی، مذهب و عقیده نبایست به عنوان فشار علیه زنان مورد استفاده قرار گیرد وزنان نبایست از سیاست و تحصیل و کار محروم گردند.
-ما زنان اعلام می کنیم که با هر شکل تجاوز به عنف، سنگسار، ختنه زنان، قتل زن و خشونت علیه زنان توسط دولتمردان مخالف هستیم و با آن می جنگیم.
-مخالفت ما با تمام اشکال تبعیض بر اساس قومییت، ایدئولوژی، باورهای مذهبی، هویت جنسی و تمایلات جنسی است. ما همچنین باید از حقوق مردم غیر مذهبی دفاع کنیم.
-ما می گوییم که هر کسی بایست حق حفظ زبان مادری و آموزش و پرورش و زندگی خود را به زبان مادری داشته باشد.
-ما مخالف هر گونه اشغال و مداخلات خارجی هستیم و بر این باوریم که مبارزه ملی و مبارزه جنسیتی برای زنان از یکدیگر تفکیک ناپذیرند.
- ما مخالفان مدل دولت ملت واحد هستیم و در عوض با مدل تکثرگرا و دموکراتیک و مردمی موافقیم و در برابر سیاست های فاشیسم و راسیسم وامپریالیسم و هر نوع دیکتاتوری دیگر می ایستیم.
- ما اعلام می کنیم که تمام زنان شرکت کننده که نشان دهنده هیئت های مختلف از کشورهای گوناگون هستند تا آزادی همه زندانیان سیاسی زن به مبارزه ادامه خواهند داد. ما خواهان آزادی تمام زندانیان سیاسی زن هستیم. روز نهم ژانویه، که روز ترور سه تن از زنان سیاستمدار کرد ساکینه جانسیز ، فیدان دوغان و لیلا شایلمز در پایتخت فرانسه بود روز فعالیت های مشترک در برابر قتل های سیاسی خواهد بود.
- ما زنان معتقدیم که بدون حصول اطمینان از حضور برابر زنان، روند صلح سازی واقعی غیر ممکن است. در این رابطه، ما از تمام زنان برای گسترش مبارزه جهت حضور زنان در مذاکرات صلح دعوت می کنیم.
- ما از مذاکرات صلح و مذاکرات بین مردم کردستان به رهبری آقای عبدالله اوجالان و دولت ترکیه حمایت می کنیم.
- ما از آزادی و مبارزات مردم کردستان که توسط ٤ کشور در اوایل قرن ٢٠ به زیر سلطه گرفته شدند حمایت می کنیم.
- ما زنان، ضمن اعتقاد به حل مسئله کرد و مسئله آزادی مردم فلسطین را به عنوان دو پرسش اساسی در خاورمیانه می دانیم وبه ازادی همه ملتها اعتقاد داریم ما اعلام میکنیم که ما از مردم فلسطین حمایت و پناهندگان فلسطینی و مبارزه آنان را در برابر صهیونیسم دفاع می کنیم.
- ما معمتقدیم که زینب جلالیان زندانی سیاسی کرد ،- آمنه زن تونسی که به دلیل سخنرانی اش به نام "بدن من مال من است " ،احمد سعادت رهبر فلسطینی، مروان بارکوت و عبدالهادی الخواجه از بحرین باید آزاد شوند.
-ما زنان با توجه به اعتقادمان به آزادی وحقوق زنان ، در مقابل تبعیض های سیاسی، ایدئولوژیک و قومی حاضر می ایستیم. بنابراین، ما در برابر خشونت دولتی علیه زنان درسطح عمومی و به ویژه درخاورمیانه و شمال آفریقا می ایستیم و ٢٥ نوامبر را مشترکآ به عنوان یک تاریخ نمادین برای میارزه زنان علیه تبعیض و خشونت می دانیم.
- کنفرانس ما زمینه سیاسی جدیدى برای زنان است و وعده امید به مبارزه بین المللی علیه مستبدان، دیکتاتورها و سیستم مردسالار.
- ما زنان به خودمان اعتماد داریم و معتقدیم صلح توسط زنان به این سرزمین ها خواهد آمد.
شما فکر میکنید چه مسائلی در اين كنفرانس مطرح نشد و جای خالی آن را حس مي شد؟
به اعتقاد من شکاف و صندلی خالی برای بحث فمینیسم در این کنفرانس زنان وجود داشت.
در چنین کنفرانسى که نقطه عطفی بزرگى است در خاورميانه، بیشتر تمرکز زنان در مورد مسائل سیاسی بود. پدیده هايى نظیر ملی گرایی، استقلال و حتی استفاده از ترمینولوژی های چپ مانند امپریالیسم / صهیونیسم بیشتر از مسائل زنان مورد بحث قرار گرفت. دیدگاه های جنسیتی، حتی در روزهای تبادل تجربیات زنان يعنى روزهاى دوم و سوم كنفرانس خيلى ضعیف بود.
سازمان زنان کرد ترکیه که تجربه بسیار مثبتى از حقوق برابر در عرصه فعاليت سیاسی در تركيه دارند، در بیشتر قسمت هاى كنفرانس با بهره گیری از تجربيات كار حزبی كه در سطوح و درجات مختلف همانند همتایان مرد خود دارند به خوبى تجربه های خود را با ديگران به اشتراكگذاشتند و شايد بتوان گفت به گونه اى تحت تاثير ديدگاههاى مردانه قرار داشتند و جایی برای دیدگاه فمینیستی در فعاليتهاى خود نمی دیدند.
یکی از جنبه های بسیار جالب این درگیری فکری وقتی نمایان شد که در کمیسیون نهایی حتی یک زن صحبت از آزادی زنان سیاسی در بند نکرد و یشتر تقاضای آزادی اوجلان مطرح شد و زندانيان مرد برده شد تا اینکه خانم شادی صدر و من موضوع همه زندانيان زن و از جمله سمبل يكى از آنان زینب جلالیان را پیش کشیدیم. و نام او را به قطعنامه اضافه نموديم. (زینب جلالیان در انتظار اعدام در يكى از زندانهاى ایران ، بمدت چندین سال است كه مورد شكنجه، و آزار و اذيت قرار گرفته و نيازهاى پزشكى وى مورد بي توجهى شديد قرار گرفته است.)
حتی برخی از شرکت کنندگان فمینیست معتقد بودند که فمینیسم یک اصطلاح غربی است. بحث های بسیاری درزمينه سیاست گذارى در خاورمیانه وجود داشت اما متاسفانه تمرکز اصلی اين بحثها نیازهای زنان، برابری بین مردان و زنان، محكوم كردن مردسالاری در جامعه و غيره نبود.
دیاربکر یکی از قدیمی ترین شهرها در شرق میانه است. آیا شما و دیگر شرکت کنندگان فرصتی برای دیدن این شهر بزرگ داشتید؟
بله، ما چند دیدار و چند برنامه خارج از کنفرانس داشتیم.
در شب اول ما را به "کاشان کوشک"(قصر کاشان) که خواننده مشهور کرد روژدا همراه با گروه موسیقی خود به اجرای برنامه پرداخت دعوت بودیم.
شرکت کنندگان در کنفرانس موفق به بازدید از يكى از جلسات دادگاه تركيه برای مشاهده اقدامات قانونی و روند دادگاهى و وضعیت چند تن از فعالان کرد دستگير شده در فعاليتهاى سياسى و اجتماعى كردستان تركيه شدیم. برخی از شرکت کنندگان در کنفرانس به درسیم برای دیدار از مقبره سکینه جانسیز رفتند.
با وجود شرایط خاص نظامى و پليسى در جنوب شرقی ترکیه (کردستان تركيه) و استمرار فعاليتهاى مبارزاتى كردها براى رسيدن به حقوق خود ستودنى است در بيشتر مناطقى كه ما با شهروندان عادى در شهر دياربكر ديدار مي كرديم آنان بصورت آشكار مخالفت خود را با سيستم پليسى تركيه و سياستهاى ضد مردمى موجود بر عليه كردها ابراز مي كردند. به عنوان مثال درديدار ما از شهر دیاربکر (Amed) ما یک پیرمرد را ملاقات كرديم که مدال سينه اى با تصوير آقای عبدالله اوجالان را در دست داشت، من از او پرسیدم که آيا او ترسی از دستگیر شدن ندارد. در جواب من گفت . "چرا باید من می بترسم؟ آنها باید از من بترسندد اين تصوير رهبر من است.
یک بخش بسیار جالب از گردش ما شركت در جلسه دادگاهى رسمى در شهر دیاربکر بود. گروهی متشكل از ١٠٠ نفر از شرکت کنندگان در کنفرانس به عنوان ناظر در یک دادگاه جنایی ترکیه که به محاکمه ٤٠ نفر از زنان و مردانی که به اتهام عضویت در احزابى مانند پ ک ک و یا به صورت جداگانه تحت اتهام فعاليت هاى ضد دولتی دستگیر شده بود ند و البته همگى كرد بودند شركت نمودند. دادگاه به دستگير شده گان اجازه مي داد كه به زبان کردی از خود دفاع کنند البته با حضور مترجم. این امر يك حركت جدید در روند قضایی ترکیه است. تا سال ٢٠١٢ هر گونه صحبت به زبان كردى خود جرم محسوب مي شد و درصورت صحبت چندين سال زندانى بيشتر به آنان داده مي شد. ترکی تنها زبان مورد گفتگو در دادگاه بود، اما پس از آن اعتصاب غذای گسترده زندانيان كرد در زندانهاى تركيه كه به مدت بیش از دو ماه طول كشيد و خود منجر به برخی از اصلاحات مانند حق صحبت کردن با کمک یک مترجم به زندانيان شد. زندانی یا / خانواده اش خود بايد هزينه مترجم را (از جیب خود ) پرداخت کنند.
من بسیار تحت تاثیر قرار گرفته بودم. متهمان بسیار شجاع بودندو در نظراتشان را با فصاحت بيان مي كردند.
در بخش خروجی دادگاه رساناها ی ترکیه و کرد حاضر بودند. آنها با بسیاری از زنان شرکت کننده در کنفرانس كه در دادگاه بعنوان ناظر شركت كرده بودند در خصوص نظر آنان راجع به نحوه محاكمه زندانيان صحبت كردند. آنان همگي از زندانیان سیاسی حمایت و خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی در ترکیه شدند.
آیا شما فکر می کنید این کنفرانس به اهداف خود رسیده است؟
اول اجازه دهید كه مرورى داشته باشيم بر اهداف این کنفرانس
هدف اصلی برگزارکنندگان این کنفرانس ؛
-يافتن یک چشم انداز از موضعى مشترک و مبارزه بر اساس ارزیابی جامع از تحولات سیاسی و اجتماعی زندگی در منطقه ازنقطه نظر زنان،
- رسیدن به چشم انداز مبارزه موثر علیه نقطه نظرات نژادپرستانه
-ساختارهای دولت ملت، نظام سلطه سرمایه داری، و رویکردهای ادیان و اسلام سیاسی نسبت به زنان که ابزارقدرتهای استبدادی را به وجود می آورند
-پدید آوردن یک بافت و خطوط مشترك از مبارزه دموکراتیک زنان و افزایش قابلیت های سازمانی موجود با گسترش مبارزات زنان برای آزادی از سطح محلی به سطح منطقه ای
-ایجاد زمینه های مشترک برای بحث و گفتگو، آشنایی و به اشتراک گذاری تجربیات متقابل در فرایند فعلی تحولات منطقه ای، با یک دیدگاه برای شرکت در این سیستم جدید در حال ظهور در خاورمیانه، با حقوق مساوی به شیوه وبر اساس اراده و هویت نه بر اساس رنگ و..
بسیار سخت است که بگویم که این کنفرانس به تمام این اهداف رسیده است، اما من قطعا فکر می کنم که نقاط خاصی رسیده ب، به همین دلیل است که ما قادر به توافق بر روی یک راه حل نوشته شده شدیم.
پوشش رساناهاى اين كنفرانس چگونه بود ؟
- رسانه ها در تمام مدت جضور داشتند. اما اين تنها محدود به اشکال سنتی رسانه ای مانند شبکه های تلویزیونی و راديوئى نبود. این کنفرانس بسیار به فن آوری مجهز بود، شرکت کنندگان به طور زنده از محل کنفرانس می توانستند تویت کنند و از طرق فیس بووک عکسهاو سخنرانی ها را به شبكه هاى اجتماعى ارسال کنند.
To see this article in english click on the link:
