اعلام موجودیت کمیته زنان
کمیته حمایت از اعتصاب غذای سراسری زندانیان سیاسی و مدنی :
گزارش:
بنابرگزارش های رسیده امروز دوشنبه اول مهر ۱۳۸۷ گروهی از زنان کُرد متشکل از فعالان جنبش زنان وحقوق بشروانجمن های زنان کُرد، با امضای بیانیه ای ،اقدام به تاسیس کمیته ی پشتیبانی ازاعتصاب غذای سراسری زندانیان سیاسی ومدنی نمودند.
این کمیته اهداف زیر را پی گیری می نماید:
۱/پشتیبانی وحمایت ازاعتصاب غذای زندانیان سیاسی ومدنی زندانیان سیاسی کشور؛
۲/پشتیبانی وحمایت اززندانیان سیاسی ومدنی وخانواده های – زنان ومادران – زندانی ؛
۳/پشتیبانی وحمایت اززنان پیشگام؛
۴/عینیت بخشیدن به اهداف انسانی تشکل های زنان کُرد؛
۵/تحقق بخشیدن به آرمان همیشگی ملت کُرد،درچارچوب همراهی جنبش زنان با جنبش ملی کُرد ؛
۶/شکستن سکوت ریشه دارانقیاد زنان درطول تاریخ درقالب مسالمت آمیزترین وجه ممکن وتلاش درراستای گسترش وتداوم آن درخاورمیانه ؛
۷/برقراری صلح و آشتی ،وایجاد هم دلی وهم صدای درمیان فعالان سیاسی ومدنی کُرد،با دیگراقشاروملیت های خاورمیانه.
بیانیه فعالین جنبش زنان کُرد در حمایت از اعتصاب غذای سراسری زندانیان سیاسی و مدنی
اراده یک ملت را در نوع خود می توان ارباب قدرت ها نامید. زمانی می توان به تغییر سرنوشت یک ملت امیدوار گشت، که باور و آگاهی به قدرت خود، از اقلیتی محدود به اکثریتی خاموش انتشار یابد. آن گاه به گفته «کن کاینز» حتی قدرتمندترین سلاح ها نیز نخواهد توانست، دربرابر خواست و اراده آن ملت مقابله نماید. نقطه اوج چنین روندی را آن هنگام می توان لمس کرد، که زندان به پایگاه قدرت و زندانی به نمادی از مقاومت ملی تبدیل شود. آن جاست ،که باید به انتظار برآورده شدن خواست ملتی تحت ستم و در عین حال مبارز امیدوار گشت؛ و این امر را می توان مقدمه ای برای در پیش گرفتن پروسه مذکور دانست. افزایش فشارها و تبعیضات بر خلق کرد، خفقان و فضای بسته سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، شکنجه و خشونت وارده بر مبارزان، صدور احکام ناعادلانه اعدام، حبس و تبعید، عرصه را آن چنان بر خلق کرد تنگ کرده است، که این بار ندای حق خواهی و آزادگی آنها ازجایی فریاد می کشد، که سران رژیم حتی فکرش را هم نمی کردند.
اکنون ما ملت کرد در شرق کردستان با رویدادی منحصر به فرد در طول مبارزات سیاسی کردستان مواجه هستیم. رویدادی که در آن زندانیان سیاسی کُرد در تمامی زندان های کردستان و ایران یک صدا و یک دست علاوه بر تحمل آزار و شکنجه های غیر انسانی با امتناع از خوردن غذا و وارد شدن به پروسه اعتصاب غذایی عزم بی پایان خود را برای اثبات حقانیت باورها و اعتقادات خود در سخت ترین شرایط به منصه ظهور رسانیده اند. آنان اعم از پیر و جوان، زن و مرد، دانشجو و غیر دانشجو با اعتصاب غذا و منع خود از خوردن بار دیگربا اصرار و پافشاری خود بر خواسته ها ی برحقشان و ابراز نارضایتی از وضعیت خود و هم چنین تبعیضاتی که به جرم کُرد بودن با آن روبه رو بوده اند، تاکید ورزیده اند؛ واین گونه به دولتمردان ایران واپوزیسیون های سیاسی غیرکُرد – که همیشه با به انحراف کشاندن وتخطئه سعی درگم کردن وانحراف اصل وواقعیت وجودی موضوع را دارند- عنوان می کنند، که هیچ گاه با شکنجه و فشار بر جسم یک مبارز و حبس و تبعید و اعدام نمی توان، آنان را از هدف و آمال شان دور کرد؛ و حتی در چارچوبه تنگ زندان باز راهی برای مقاومت و ایستادگی وجود دارد.
ما زنان کرد شرق کردستان با همدلی وهم فکری دیگر زنان کُرد دراقصی نقاط جهان، بار دیگر حمایت و پشتیبانی خود را از همرزمان دربندمان ابراز کرده؛ و با اعلام حمایت از آنان، خواستار رسیدگی نهادهای مدنی داخلی و بین المللی به شرایط و وضعیت آنان شده ایم ؛ و هم چنین به سران قضایی رژیم ایران اظهار می کنیم، که در برخورد با فعالان مدنی و سیاسی کُرد با سعه صدر برخورد کنند ؛ و برابر با موازین حقوقی و بین المللی با زندانیان برخورد نمایند.
دوشنبه اول مهر ماه ۱۳۸۷ برابر با ۲۲ سپتامبر ۲۰۰۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر