Sali Nuêtan Pêruz bêt
Soraya Fallah is a life-long human rights activist and scholar. She is the board member of Society for Human Rights in Iran, Southern California, member of Amnesty International USA, and an active participant of “Campaign for One Million Signature, Change for Equality.” She is the chair and adviser of several other non-for-profit organizations, all working for the advancement of human rights and democracy especially for women and minority rights.
به سازمانهای حقوق بشر :
اسم من زینب جلالیان می باشد
من دختر 27 ساله‌ی کورد زندانی سیاسی ایران هستم حکم اعدام من از طرف شورای عالی دادگاه انقلاب اسلامی تایید شوده است ، من بخاطر شکنجه‌ی زیاد در حال حاضر مریض ، و هیچ وکیلی ندارم که از من دفاع کند محاکمه‌ی من فقد چند دقیقه طول کشید و ان هم این بود که دادگاه به من گفت تو دوشمن خدا هستی و باید اعدام شوی من از حاکم خواستم که پیش از اعدامم به من اجازه بدهد برای اخرین بار صدای مادرم و فامیلم را بشنوم حاکم از من خواست که دهنم را ببندم و در خواست مرا رد کرد .
26/11/2009
| | |
| vokradio.com,Los Angeles, CA, USA | |
 مصاحبه خانم هما سرشار با ثریا فلاح پیرامون مسئله اعدام در کردستان ، اعدام احسان فتاحیان و فعالیت کنشگران حفوق بشر در این رابطه   برنامه " خانه دوست " شنبه ها صبح از ساعت ١٠-٨ به وقت لوس آنجلس از طريق راديوي راديو KIRN 670Am ميهمان خانه هاي شماست. اين برنامه را مي توان از طريق سايت راديو بصورت زنده در سرتاسر جهان همزمان گوش داد. ضبط اين برنامه را ميتوان در سايت homasarshar.com مجدادا" گوش نمود برای شنیدن مصاحبه این سایت را کلیک کنید: http://www.vokradio.com/content/view/1012/25/ |
| |
 تلاش کنشگران ایرانی حقوق بشرعلیه اعدام و تقاضای سازمان هاي حقوق بشری علیه نقض حقوق بشر در ایران مصاحبه نرکس کرمانشاهی از رادیو صدای زن ونکهور با ثریا فلاح ازجامعه دفاع از حقوق بشر ایران - جنوب كاليفرنيادر رابطه با اعدام احسان فتاحیان و احتمال اجراي احكام اعدام ديگر محكومين به اعدام در ايران.
راديو صداي زن هر سه شنبه شب در ساعت ٧ بعد از ظهر برنامه هاي خود را از راديو ١٠٢.٧ اف ام از فرستنده خود در ونكوور كانادا بطور زنده پخش مي كند برای شنیدن مصاحبه این سایت را کلیک کنید http://www.vokradio.com/content/view/1009/25/
|
 گروهی از فعالین جنبش زنان با انتشار بیانیه ای سرکوب و اعدام در کردستان را محکوم کرده و تمامی وجدان‌های بیدار را فرا خوانده اند که از فعالان سیاسی اجتماعی اقلیت های قومی، ملی در ایران حمایت کنند. جمهوری اسلامی احسان فتاحیان، مبارزجوان کرد را که در بیدادگاه حاکمان به ده سال حبس محکوم شده بود، بی توجه به همه اعتراضات بین المللی به طناب دار سپرد. بی شک این تصمیم شوم از سر تصادف نیست. رژیم ایران بی حقوقی شهروندان و تبعیضات مذهبی، قومیتی، ملی و جنسیتی را قانونی کرده است و همه گروههای سیاسی ـ اجتماعی را غیرقانونی میخواند. در این میان انگ تجزیه طلبی و تروریسم راه را برای کشتار فعالان سیاسی ـ اجتماعی قومی و ملی میگشاید و در همان حال به صاحبان قدرت امکان میدهد تا ترور و سرکوب مبارزات حق طلبانه اجتماعی ـ سیاسی را در سراسر کشور توجیه کنند و تداوم بخشند. ما می‌پرسیم: چه کسانی شایسته لقب تروریست هستند؟ پاسخ این است: آنها که ثروت مملکت را برای رونق بخشیدن به فعالیت های تروریستی حزب الله‌ها و حماس‌ها در سراسر جهان با گشاده دستی خرج میکنند تا تلاش های نیروهای سکولار، مترقی و آزادی خواه فلسطینی را به شکست بکشانند و جنبش بر حق مردم فلسطین را به قهقراء سوق دهند. آنها که مبارزات حق طلبانه را در سراسر ایران با زندان و شکنجه و مرگ پاسخ می‌دهند. ترور به واقع جوهره آن نظامی است که جمهوری اسلامی با ایدئولوژی ساختن از مذهب بر پا کرده است. ما می‌پرسیم: چه کسانی خواهان تجزیه ایران هستند؟ پاسخ این است: حاکمانی که با سرکوب ابتدائی‌ترین حقوق شهروندی، تقدس بخشیدن به تبعیضات فردی، قومی، ملی، مذهبی و جنسیتی به نفی آزادی بیان و تشکل، به تبلیغ و ترویج روزمره نفرت و خشونت مشغولند. دیوارکشی قومی، ملی، جنسیتی و مذهبی در ذات حکومتی است که اینان به نام اسلام بر پا کرده‌اند. ما تمامی وجدان‌های بیدار در ایران و در سراسر جهان را فرا می‌خوانیم که یکصدا به حمایت بی قید و شرط از فعالان سیاسی اجتماعی اقلیت های قومی، ملی و خاصه مبارزان کرد که در زندان‌های جمهوری اسلامی در خطر اعدام هستند، برخیزند. از دوشنبه ۱۸ آبان ( ۹ نوامبر) بیش از ۵۰ تن از زندانیان مرد و زن سنندج، قروه و مهاباد، اوین و اورومیه برای اعتراض به حکم اعدام احسان فتاحیان دست به اعتصاب غذای نامحدود زده‌اند. احسان اعدام شد. اعتصاب غذا همچنان ادامه دارد. خطر اعدام دهها زندانی کرد را تهدید میکند. از جمله: زینب جلالیان، حبیب لطیفی، رمضان احمد، فرهاد چالش، رستم ارکیا، فصیح یاسمنی، رشید آخ کندی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، حسین خزری، فرزاد کمانگر و شیرکو معارفی هم‌اکنون با حکم اعدام در زندان اسیرند. با توجه به اعدام احسان فتاحیان خطری که این زندانیان را تهدید می کند، بسیار جدی است. توجه کنیم که در سیستان و سایر نقاط ایران هم تعدادی از زندانیان سیاسی حکم اعدام گرفته اند و از آنجمله محمدرضا علی زمانی با عنوان سلطنت طلبی و حامد روحی به اتهام حمایت از سازمان مجاهدین خلق در معرض اعدام قرار دارند. ما از سازمان ملل و دولت‌هائی که طرف مذاکره‌های اقتصادی و اتمی با ایران هستند، می خواهیم که به حقوق و خواسته های مردم ایران احترام گذاشته و شرط حفظ جان این زندانیان را در دستور مذاکرات خود قرار دهند. جمعی از زنان فعال در شبکه بین المللی همبستگی با مبارزات زنان ایران پروین ابراهیم زاده، آلمان- پریسا احمدیان، آلمان- آنا آسیه پاک، فرانسه- الهه امانی، آمریکا- ایراندخت انصاری، فرانسه- مهشید پگاهی، آلمان- پروین ثقفی، آلمان- میهن جزنی، فرانسه- عاطفه جعفری، آلمان- قدسی حجازی، آلمان- میهن روستا، آلمان- گیتی سلامی، آلمان- شهلا شفیق، فرانسه- الهه صدر، آلمان- ژاله طالب حریری، آلمان- شهلا عبقری، آمریکا- گیتی عدالتی، آلمان- مریم عظیمی، آلمان- منیره کاظمی، آلمان- اکرم موسوی، آلمان- صبری نجفی، ایتالیا- ناهید نصرت، آلمان- شهین نوائی، آلمان- مژده نورزاد، آلمان دیگر تشکل ها و فعالان حقوق زنان همراه با این حمایت: سیمین اصفهانی، آلمان- لیلا اصلان، آلمان- لاله بشردوست، آلمان- یاسی بیانی، کانادا- شیرین پردر، آلمان- فریده پورعبداله، آمریکا- فردوس تاج الدینی، آلمان- هایده ترابی، آلمان- نیره توحیدی، آمریکا- مهرانگیز حکیمی، آلمان- ماریا رشیدی، سوئد- پروانه زرگر، آلمان- مینا زرین، آلمان- فاطمه طباطبایی، آلمان - زینب قره ویسکی، آلمان- اعظم قریشی، آمریکا- عفت ماهباز، انگلستان همایش زنان ایرانی ـ هانوفر (آلمان) انجمن زنان ایرانی آلمانی - کلن (آلمان) منبع خبر : خبرگزاری هرانا |
نیویورک 25 آبان ماه 1388-
بیش از یکصد سازمان مستقل حقوق بشر و سازمان های جامعه مدنی از سراسرجهان از هئیت های نمایندگی در سازمان ملل متحد خواستند که از قطعنامه مجمع عمومی در محکومیت نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران حمایت کنند، و از جمهوری اسلامی بخواهند که الزامات بین المللی حقوق بشر کشور ایران را رعایت کند.
این گروه های سازمان حقوق بشر در نامه مورخ 20 آبان خود تاکید کردند که " وضعیت حقوق بشر در ایران، پس از قطعنامه سال 2008 مجمع عمومی سازمان ملل متحد، همانگونه که دبیر کل در گزارش اخیر خود اعلام کرده، بشدت وخیم شده است. این امر فوری ترین موضوع اخلاقی و یک وظیفه برای جامعه بین الملل است که به دولت ایران تاکید کند که معیارهای مشترک حقوق بشری باید رعایت شود."
امضاء کنندگان این نامه، گروه های محلی حقوق بشری و سازمان های مدنی از کشورهای مصر، فلسطین، لبنان، سوریه، ونزوئلا، روسیه، مالزی، اندونزی، هندوستان، نپال، بنگلادش،تایوان، تایلند، هنگ کنگ، چین، ویتنام، کامبوج، کره جنوبی، اوکراین، گرجستان، قرقیزستان، مغولستان، ازبکستان، صربستان، برزیل، شیلی، آفریقای جنوبی، کنگو، اوگاندا، نیجریه،جمهوری توگو در غرب افریقا، و کشورهای اروپایی و غربی از جمله یونان، فرانسه، ایتالیا، سوئیس، ایالات متحده امریکا، بلژیک، هلند، و همچنین سازمان های بین المللی از جمله دیده بان حقوق بشر، عفو بین الملل و کمیسیون بین المللی قضات هستند. این گروه ها نگرانی خود را در باره کشتار مردم در تظاهرات مسالمت آمیز، بازداشت های خودسرانه، تجاوز، و بدرفتاری در زندان، و "دادگاه های نمایشی" کسانی که فقط بخاطر ابراز عقاید سیاسی خود به جرایم عمده ای متهم شده اند که احتمال اعدام انها وجود دارد، ابراز کردند.
یاپ سو سنگ، مدیر اجرایی فروم آسیا برای حقوق بشر و توسعه گفت: " این موضوع برای وضعیت حقوق بشر ایران اهمیت حیاتی دارد. ما از دولت ایران می خواهیم که تمایل واقعی خودش را برای بهبود وضعیت با احترام گذاشتن به دعوتنامه دائمی خود از گزارشگران ویژه سازمان ملل نشان بدهد وشرایط را برای بازدید ناظران مستقل برای تحقیق و تفحص در مورد همه ادعاهای نقض حقوق بشر فراهم کند."
انتظار می رود که تعداد بیشتری از سازمان ها به این اعتراضی که بصورت قطعنامه ای که توسط کانادا به رای گیری گذاشته خواهد شد، بپیوندند. در این قطعنامه، طیف وسیعی از حقوق بشر که توسط دولت جمهوری اسلامی ایران نقض شده است از جمله اعدام های وسیع و اعدام نوجوانان بزهکار، اعدام به روش سنگسار، سرکوب مدافعان حقوق زن، تبعیض علیه اقلیت ها، و محرومیت مردم از حقوق اولیه مدنی و سیاسی، یکی یکی ذکر شده است.
آیولان اوبزدچیکووا از جنبش حقوق بشر جوانان در روسیه در این مورد گفت: "ما به مدافعان حقوق بشر ایران می پیوندیم تا دولت ایران حقوق بنیادین مردم ایران را رعایت کند." او تاکید کرد "امروز، ما از دولت های خود می خواهیم که به دولت ایران فشار بیاورند تا به این خشونت ها علیه مردم خود پایان دهد."
در پیش نویس این قطعنامه از دولت ایران خواسته شده است تا " سابقه عدم همکاری خود با مراجع بین المللی حقوق بشر را جبران کند"، "از اینکه جمهوری اسلامی ایران هیچیک از درخواست های مراجع ویژه سازمان ملل متحد را برای بازدید از ایران در 4 سال گذشته تامین نکرده و به نامه های بسیار زیاد این مراجع ویژه پاسخ نداده، اظهار پشیمانی کند" و " از صاحبان وظایف ویژه که بطور موضوعی مسئولیت دارند دعوت بعمل بیاورد تا وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران را با توجه به خشونت های اعمال شده پس از انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ماه 1388، بطور خاص بررسی کنند."
موآتاز ال فیجری، مدیر کل موسسه مطالعات حقوق بشر قاهره در مصر گفت:"این باید روشن شود که وقتی که از ایران صحبت می شود دنیا فقط نگران موضوع هسته ای نیست". او تاکید کرد "ما عمیقا در باره بدرفتاری دولت ایران با مردم خود نگرانیم و ما از دولت ها و از سازمان ملل می خواهیم که توجه خودشان را به این موضوع عمیقتر کنند."
تنوع صداهایی که امسال از جامعه بین الملل خواستار اقدام شده است بازتاب نگرانی فزاینده در باره وضعیت حقوق بشر ایران است. سازمان هایی که به این فراخوان پیوسته اند نمایندگان جامعه مدنی از 40 کشورند که اکثر آنها از آسیا، آفریقا و خاورمیانه هستند. این گروه متشکل از 109 سازمان، تقاضای خودشان را از هئیت ها برای حمایت از قطعنامه چنین به پایان برده اند " از شما می خواهیم که از قطعنامه مجمع عمومی حمایت کنید که در آن، مسیر رعایت ارزش ها و معیارهای حقوق بشر که سازمان ملل متحد بخاطر آن بوجود آمده، به ایران نشان داده شده است."
متن کامل نامه و اسامی سازمانهای امضا کننده به شرح زیر است:
به وزرای خارجه و دولت های عضو سازمان ملل متحد
20 آبان ماه 1388
مقام محترم،
احتراما، ما سازمان های مستقل حقوق بشر و جامعه مدنی امضا کننده این نامه از کشورها و مناطق مختلف دنیا، خواستار حمایت شما از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در محکوم کردن نقض جدی حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران هستیم و از شما می خواهیم که به جمهوری اسلامی ایران توصیه کنید که برای رعایت حقوق مردم ایران در چارچوب قوانین بین الملل گام هایی بردارد.
وضعیت حقوق بشر در ایران، پس از قطعنامه سال 2008 مجمع عمومی سازمان ملل متحد، همانگونه که دبیر کل در گزارش اخیر خود اعلام کرده، بشدت وخیم شده است. این امر فوری ترین موضوع اخلاقی و یک وظیفه برای جامعه بین الملل است که به دولت ایران تاکید کند که معیارهای مشترک حقوق بشری باید رعایت شود.
پس از انتخابات پر مناقشه ریاست جمهوری در خرداد ماه 1388، شهروندان ایران متحمل نقض جدی حقوق بشر خود شدند که بطور بین المللی حفاظت شده است. بسیاری از مردم در جریان اعتراضات خود مورد ضرب و شتم و تیر اندازی قرار گرفتند، و در مورد شکنجه، تجاوز، و بدرفتاری با مردم در زندان، گزارش های موثق و تائید شده ای وجود دارد. صدها نفر از اصلاح طلبان و شخصیت های سیاسی در "دادگاه های نمایشی" بدون رعایت آئین دادرسی محاکمه شدند، و چند نفراز آنها تاکنون احکام طولانی مدت حبس دریافت کرده اند، در حالیکه تعدادی دیگر در ارتباط با اعتراضات به اعدام محکوم شده اند.
در ایران حقوق مردم در آزادی تشکل و تجمع مسالمت آمیز به طرز وحشتناکی نقض می شود، و علیه مردمی که در تجمع های مسالمت آمیز شرکت می کنند خشونت و زور به میزان بسیار فاحش و نامتناسب اعمال می شود، بسیاری از افراد با قصد و هدف از پیش تعیین شده در زندان ها و یا در خیابان ها به قتل رسیده اند. هزاران نفر بطور خودسرانه بازداشت و ناپدید شده اند، و یا در زندان های انفرادی بدون ارتباط با دنیای بیرون بسر می برند. برای اخذ "اعتراف" اجباری به تلاش برای متزلزل ساختن دولت، بسیاری مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند، تهدید شده اند و به انواع مختلف از جمله تجاوز جنسی مورد شکنجه قرار گرفته اند. در این حملات، روزنامه نگاران، مدافعان حقوق بشر، دانشجویان و سایر گروه ها هدف قرار گرفتند.
فتوا و فراخوان هایی از روحانیون در قدرت و سیاستمداران صادر شده است که در آنها تاکید شده است که فعالیت های سیاسی مخالفان، نقض قانون ومستوجب مجازات اعدام است. در عین حال در ایران در مدت 50 روز پس از انتخابات ریاست جمهوری، 115 نفر به دلیل جرایم مختلف اعدام شدند و علیرغم اعتراضات شدید بین المللی ، نوجوانان بزهکار نیز در ایران اعدام شدند. تهدید جانی زندانیان بسیار جدی است، در حالیکه موج اعدام ها اخطاری است به آنچه که ممکن است در انتظار سایر کسانی باشد که از طریق اعتراضات مسالمت آمیز خواستار حقوق بشر خود هستند.
زنان همچنان از تبعیض های نهادینه شده در همه حوزه های اجتماعی رنج می برند. مدافعان حقوق بشر که بطور مسالمت آمیز برای برابری جنسیتی تلاش می کنند تحت فشارهای خاصی هستند، بسیاری از آنها بطور خودسرانه بازداشت شده اند و بخاطر تلاش های مسالمت آمیز خود برای پایان دادن به تبعیض های قانونی علیه زنان، محاکمه شده اند. علاوه بر اینها، همانطور که در گزارش دبیر کل آمده است، وضعیت اقلیت های قومی و مذهبی بخصوص بهائیان همچنان جای نگرانی شدید دارد.
مجمع عمومی سازمان ملل باید بر سر دفاع از اصول همگانی حقوق بشر و از طرف مردم ایران محکم بایستد. جامعه بین الملل در حالیکه توجه خود را به سایر موضوعات نگران کننده در رابطه با ایران معطوف کرده است، باید روشن کند که مردم ایران که از حقوق بنیادین بشر محروم هستند، فراموش نخواهند شد.ما از این فرصت استفاده می کنیم و از شما می خواهیم که از قطعنامه مجمع عمومی حمایت کنید که در آن مسیر رعایت ارزش ها و معیارهای حقوق بشر که سازمان ملل متحد بخاطر آن بوجود آمده، به ایران نشان داده شده است.
سازمان های امضا کننده:
1. Advocacy Forum (Nepal)
2. Aliran Kesedaran Negara (Malaysia)
3. Alternative Development Studies Center (Egypt)
4. The American Islamic Congress
5. Amnesty International
6. Angikar Bangladesh Foundation (Bangladesh)
7. The Arab Penal Reform Organization (Egypt)
8. Asian Forum for Human Rights and Development - FORUM-ASIA
9. Asian Legal Resources Centre (Hong Kong, China)
10. Association for Human Rights Legal Aid (Egypt)
11. Association for Women’s Rights in Development
12. Bahá'í International Community (Switzerland)
13. Banglar Manabadhikar Suraksha Mancha (India)
14. Cairo Institute for Human Rights Studies (Egypt)
15. Cambodian Center for Human Rights (Cambodia)
16. Cambodian Human Rights and Development Association (Cambodia)
17. Cambodian League for the Promotion and Defense of Human Rights (Cambodia)
18. Caucasian Institute for Peace, Democracy and Development (Georgia)
19. Center for Civil Liberties (Ukraine)
20. Center for Egyptian Women’s Legal Assistance (Egypt)
21. Center for Human Rights and Development (Mongolia)
22. Center for Trade Union and Workers’ Services (Egypt)
23. Citizens' Council for Human Rights Japan (Japan)
24. CIVICUS: World Alliance for Citizen Participation (South Africa)
25. Civil Initiatives Development Center (Russia)
26. Committee for the Freedom of Prisoners of Conscience in Uzbekistan (Uzbekistan)
27. Committees for the Defense of Democracy, Freedoms, and Human Rights in Syria (Syria)
28. Community Legal Aid Institute – LBT Masyarakat (Indonesia)
29. Conectas Direitos Humanos (Brazil)
30. Corporacion Humanas (Chile)
31. Dasan Human Rights Center (Republic of Korea)
32. Democracy Coalition Project (United States)
33. Democratic Workers’ Solidarity (Republic of Korea)
34. Droits Humains Sans Frontieres (Democratic Republic of the Congo)
35. East and Horn of Africa Human Rights Defenders Project (Uganda)
36. The Egyptian Association for Community Participation Enhancement (Egypt)
37. Egyptian Child’s Rights Center (Egypt)
38. Egyptian Social Democratic Center (Egypt)
39. Fédération Internationale des Ligues des Droits de l’Homme (France)
40. FLARE - Freedom, Legality, and Rights in Europe (Italy)
41. Freedom House (United States)
42. GayJapanNews (Japan)
43. Global International (Mongolia)
44. Greek Helsinki Monitor (Greece)
45. Guria Swayam Sevi Sansthan (India)
46. Habi Center for Environmental Rights (Egypt)
47. Helsinki Committee for Human Rights in Serbia (Serbia)
48. Hesham Mubarak Law Center (Egypt)
49. Human Rights Association for the Assistance of Prisoners (Egypt)
50. Human Rights Development Centre (Bangladesh)
51. Human Rights First (United States)
52. Human Rights Watch (United States)
53. Human Rights Working Group (Indonesia)
54. Indonesia Legal Aid Foundation (Indonesia)
55. Indonesian Human Rights Monitor (Indonesia)
56. Information and Culture Nuri for the Disabled Korean (Republic of Korea)
57. International Alliance of Women (Belgium)
58. International Campaign for Human Rights in Iran
59. International Commission of Jurists (Switzerland)
60. International NGO Forum on Indonesian Development (Indonesia)
61. International Partnership for Human Rights (Belgium)
62. Interregional Free Union of Students (Russia)
63. Interregional Human Rights Group (Russia)
64. Institute of Human Rights Education (India)
65. Italian Association for Women in Development (Italy)
66. Jagaran Media Center (Nepal)
67. Judicial System Monitoring Programme (Timor Leste)
68. Justice Foundation (Bangladesh)
69. Justice and Peace Netherlands (Netherlands)
70. Justicia y Proceso (Venezuela)
71. Korean House for International Solidarity (Republic of Korea)
72. The Kyrgyz Committee for Human Rights (Kyrgyzstan)
73. Land Center for Human Rights (Egypt)
74. Migrant Forum in Asia (The Philippines)
75. National Iranian American Council (United States)
76. National Organization for Human Rights in Syria (Syria)
77. NERVAZHI (India)
78. New Women Research Center (Egypt)
79. One World Foundation for Development and Civil Society (Egypt)
80. Open Alternative (Russia)
81. Palestine Peace Solidarity (Republic of Korea)
82. Palestinian Human Rights Organization (Lebanon)
83. Pax Romana (Switzerland)
84. Partnership for Justice (Nigeria)
85. People’s Solidarity for Participatory Democracy (Republic of Korea)
86. Peoples' Vigilance Committee on Human Rights (India)
87. People’s Watch (India)
88. Persatuan Kesedaran Komuniti Selangor –EMPOWER (Malaysia)
89. Physicians for Human Rights (United States)
90. Programme Against Custodial Torture & Impunity ( India)
91. Quê Me: Action for Democracy (Vietnam)
92. Right to Life Foundation (Bangladesh)
93. Sasvika Sanghatan (India)
94. Shumuu Organization for Disabled Person’s Rights (Egypt)
95. South African Council of Churches (South Africa)
96. South Asia Network Against Torture & Impunity (India)
97. Suara Rakyat Malaysia - SUARAM (Malaysia)
98. Sudhanthra (India)
99. Taiwan Association for Human Rights (Taiwan)
100. Tibetan United Nations Advocacy (Switzerland)
101. Turkmen Initiative for Human Rights
102. Unrepresented Nations and Peoples Organization (the Hague)
103. United Group (Egypt)
104. West African Human Rights Defenders Network (Togo)
105. Women’s Learning Partnership (United States)
106. Working Group on Justice for Peace (Thailand)
107. Young Europe (Russia)
108. Youth Human Rights Group - Kharkiv (Ukraine)
109. Youth Human Rights Movement (Russia)
