نشست "کميسيون مقام زن" برگزار شد - پنجشنبه 15 اسفند 1387 [2009.03.05]
پنجاه و سومين نشست کميسيون مقام زن، ويژه سازمانهاي غير دولتي، ميزبان گروهي از زنان فعال در جنبش هاي مدني ايران بود. شش فعال جنبش زنان: سوسن طهماسبي، خديجه مقدم، پروين بختيارنژاد، آسيه اميني، فاطمه فرهنگ خواه و شهلا اختري در سومين روز از اين کنفرانس که از روز دوم تا سيزدهم ماه مارس در مقر سازمان ملل برگزار مي شود، شرکت کردند.
دانيلا کلمبو، مدير انجمن ايتاليايي زنان در توسعه (آيدوس)، که دعوت کننده اين گروه غير دولتي بود، در آغاز اين ميزگرد علت ميزباني اين سازمان غيردولتي ايتاليايي را سابقه همکاري با گروههاي مختلف زنان در ايران به عنوان مشاوران يو ان اف پي اي (آژانس صندوق بين المللي جمعيت) عنوان کرد. وي همچنين به تاثيرات فعاليتهاي مشترک فرهنگي و اجتماعي بين زنان دو کشور ايران و ايتاليا اشاره کرد.
نخستين سخنران اين ميزگرد سوسن طهماسبي، فعال جنبش زنان در کمپين يک ميليون امضا بود که به دو هدف اين کمپين يعني آگاهي رساني و آموزش و جمع آوري يک ميليون امضا در حمايت از بيانيه اي به منظور ارائه به مجلس شوراي اسلامي براي تغيير قوانين اشاره کرد.
وي گفت: "کمپين فرصتي را براي حضور طيف گسترده اي از فعالان زن در جنبش زنان بويژه جوانان که با اقدامي مدني و مسالمت آميز سعي در ايجاد تغييرات مثبت در جامعه خود دارند، ايجاد کرده است." طهماسبي به روشهاي مختلف کار اين کمپين اشاره کرد و افزود: "گفت وگوي چهره به چهره از روشهايي است که فعالان کمپين بعنوان يکي از نخستين حرکتهاي زنان در فضاهاي عمومي بکار گرفته اند." اين فعال زنان همچنين مذاکره با مسئولان کشور را روش ديگري براي مطرح کردن مطالبات زنان براي تغيير قوانين عنوان کرد. او اين خواسته ها را مبتني بر استانداردهاي حقوق بشر بين المللي دانست و نقش تفاسير مذهبي پيشرو را در اين زمينه مورد تاکيد قرار داد. در ادامه سخنان طهماسبي، فيلم کوتاهي در باره کمپين يک ميليون امضا به نمايش درآمد.
خديجه مقدم، فعال جنبش زنان سخنران بعدي اين مراسم بود که در باره ضرورت توانمند سازي اقتصادي زنان و چالش هاي پيش روي آنان سخن گفت. مقدم با اشاره به اينکه به توانمند سازي اقتصادي زنان کمتر اشاره شده گفت: "حتي از طرف حکومت نيز گاهي مقاومت هاي پنهان و آشکاري هم در مقابل آن ايجاد مي شود. ولي با اين وجود گروههايي از زنان توانمند سازي اقتصادي زنان در اولويت کاري خود قرار دادند. خديجه مقدم طرح خانه هاي اشتغال زنا سرپرست ايران را بعنوان يکي از نمونه هاي موفق در اين مورد مثال زد که در آن زناني که هيچ سرمايه اي اعم از مالي، فرهنگي و اجتماعي نداشتند کم کم بعنوان عضو يک تعاوني هويتي جديد پيدا کردند." وي راه برون رفت از مشکلات پيش رو تغيير قوانين تبعيض آميز دانست و تصريح کرد که فرصت توسعه بايد ارتقاء پيدا کند.
پروين بختيارنزاد، روزنامه نگار و فعال جنبش زنان در باره قتل هاي ناموسي و داستان زنان و دختراني که قرباني رسوم عشيرگي يا قرباني مبارزه با آن مي شوند سخن گفت. وي زنان را اصلي ترين قربانيان قتل هاي ناموسي معرفي کرد و از عوامل اين پديده اجتماعي را خشونت، پرخاشگريف خونخواهي، کين جويي، تفاخر به گذشته و بي مبالاتي نسبت به آينده در رفتارهاي ايلي دانست. بختيارنژاد به تحقيقات خود در برخي از استانها اشاره کرد و گفت: "بيشترين آمار قتل هاي ناموسي در استانهاي خوزستان، سيستان و بولچستان، لرستان، کرمانشاه، کردستان و ايلام مشاهده مي شود." او تغيير ماده 220 قانون مجازات اسلامي را در مبارزه با اين پديده يکي از موثرترين راه ها دانست.
آسيه اميني، روزنامه نگار و فعال ديگر جنبش زنان سخنران ديگر اين مراسم با موضوع "چگونه نابرابري هاي جنسيتي در قانون و شرايط اجتماعي به مجازات سنگسار ختم مي شود" بود. وي با اشاره به ماده هاي 83 تا 107 قانون مجازات اسلامي به آمار احکام اجرا شده سنگسار اشاره کرد و گفت: "تا پيش از سال 2006 هيچ آمار مشخصي در اين باره وجود ندارد. اميني به زندگي يک زن سنگسار شده در مشهد اشاره کرد و موارد تبعيض آميز قانون و ساختارهاي اجتماعي و خانوادگي وي را مورد بررسي قرار داد و تشريح کرد که چگونه مجموع اين عوامل منجر به ارتکاب عملي شد که بهانه سنگسار اين زن قرار گرفت. وي همچنين به اعتراض ها و اطلاع رساني فعالان زن در اين باره اشاره کرد و تغيير قوانين تبعيض اميز عليه زنان و تغيير شرايط تبعيض آميز اجتماعي را در لغو اين مجازات موثر دانست."
فاطمه فرهنگ خواه، فعال مدني بعنوان سخنران بعدي در مورد زنان اچ آي وي ايدز مثبت سرپرست خانوار که همسران خود را از دست داده اند يا همسرانشان در زندان هستند و يا امکان سرپرستي خانواده را ندارند، سخن گفت. وي عنوان کرد که اين زنان مسئوليتهاي دوگانه و سه گانه تحميل شده اي را به دوش مي کشند، که از جمله آنها سرپرستي خانواده و فرزنداني است که احتمالا مبتلا به اچ آي وي ايدز هستند. فرهنگ خواه زنان اچ اي وي مثبت را از آسيب پذيرترين اقشار اجتماعي دانست که به علت عدم برخورداري از دانش لازم يا مهارتهاي حرفه اي براي انجام کارهاي مناسب به ناچار به کارهاي غير رسمي و حتي روسپيگري روي مي آورند. وي اظهار داشت: "اين زنان در سياستهاي دولتي، طبق گزارش يو ان ايدز در ايران کاملا فراموش شده هستند و از هيچگونه حمايتهاي مادي و معنوي براي زندگي برخوردار نيستند."
شهلا اختري ديگر فعال حقوق زنان، در گزارش خود که مربوط به اهميت و چالشهاي همکاري بين سازمانهاي مردم نهاد و سازمان ملل بود، ضمن ارايه آماري از وضعيت مبتلايان به ايدز در کشور و روشهاي ابتلا به اين بيماري در جمهوري اسلامي ايران به دست آوردهاي حاصله براي مقابله با اين بيماري و فعاليت هاي انجام شده در اين زمينه از سوي ارگانهاي مختلف دولتي، بين المللي و مردمي اشاره کرد. او همچنين گفت عليرغم پيشرفت هاي حاصل شده همکاري بين سازمانهاي مردمي و آژانسهاي سازمان ملل بويژه در مرحله برنامه ريزيهاي مقابله با اين بيماري قوي نيست که البته بخشي از آن به توانايي حرفه اي سازمان مردم نهاد در زمينه مبارزه با بيماري ايدز مربوط مي باشد و بخشي از آن هم مربوط به ديدگاه محتاطانه سازمان ملل در همکاري با تکشلهاي مردمي ايران مربوط است. وي در خاتمه اشاره کرد که براي پاسخ گويي همه جانبه در فعاليت هاي مربوط به جلوگيري از گسترش بيماري ايدز همکاري بيشترارگانهاي دولتي و بين المللي و سازمانهاي مردم نهاد با در نظرگرفتن کارکرد و امتيازات نسبي هر سه گروه نتيجه بخش تر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر