روز 21 ماه جولای در یک اقدام همگانی برای دفاع از صدیق کبودوند که 57 مین روز اعتصاب خود را می گذراند لوس آنجلس شاهد گردهمایی گروههای زیادی بود.
حمایت کنندگان از تجمع لس آنجلس :
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران -جنوب کالیفرنیا
انجمن مدافعان دمکراسی در ایران – جنوب کالیفرنیا
حامیان مادران پارک لاله (مادران عزادار ایران) لس آنجلس – ولی
اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران -لس آنجلس
انجمن سازمان ملل متحد- امریکا ، شعبه سن فرناندو
کمیته کردهای مقیم امریکا برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران
سخنرانان و قرائت کنندگان بیانیه ها : دکتر کاظم علمداری از جانب جامعه دفاع از حقوق بشر جنوب کالیفرنیا ، دکتر مجید نفیسی شاعر و نویسنده ، خانم پرتو نوری علا شاعر و منتقد ، خانم کتایون عظیمی حامیان مادران پارک لاله ، آقای خسرو بندری اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران -لس آنجلس ، خانم ثریا فلاح به نمایندگی از جانب فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و سازمان عفو بین الملل، آقای شهریر نواخترانجمن مدافعان دمکراسی در ایران – جنوب کالیفرنیا و پیام کمپین حمایت از آقای کبودوند که از سوی آزاد مرادیان قرائت گردید
متن آنجه من از جانب فدراسیون قرائت کردم
امروز من به نمایندگی از طرف سازمان های حقوق بشری: فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران (عضو) بیانیه مشترک عفو بین الملل و فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر را برای شما عزیزان و کنشگران حقوق بشری که قلبشان برای جان انسانهای دربند می تپد قرائت میکنم
:
دولتمردان ایرانی باید محمد صدیق کبودوند را فوری و بی قید و شرط آزاد کنند
، عفو بین الملل و فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در بیانیه مشترکی از دولتمردان ایران خواستند فورا و بدون قید و شرط محمد صدیق کبودوند را آزاد کنند و گفتند دولتمردان مسئول به خطر افتادن جان او در اثر ادامه اعتصاب غذایش هستند.
این سه سازمان حقوق بشری محمد صدیق کبودوند را که از اقلیت کُرد ایران است، یک زندانی عقیدتی می دانند که تنها به خاطر فعالیت های روزنامه نگاری و حقوق بشری و استفاده مسالمت آمیز از آزادی بیان خود در زندان به سر می برد.
محمد صدیق کبودوند از شامگاه روز شنبه 24 تیر 1391 دست به اعتصاب غذای “خشک” زد و از نوشیدن آب خودداری کرد، اما در پی درخواست خانواده و دوستانش پذیرفته است که نوشیدن آب را ازسرگرفت. محمد صدیق کبودوند گفته است که پس از پایان اعتصاب غذای “خشک“ به اعتصاب غذای “ تر” ادامه خواهد داد و از خوردن غذا خودداری خواهد کرد. او اعتصاب غذای خود را در تاریخ 6 خرداد در اعتراض به خودداری دولتمردان ایران از دادن اجازه دیدار از فرزند بیمارش شروع کرده است. پسر او، پژمان، از دی‌ماه 1390 به بیماری ناشناخته‌ای دچار شده است.
از آن تاریخ به بعد، محمد صدیق کبودوند در دو مورد-با حضورمآمور دادسرا- اجازه یافته است فرزند خود را ببیند. آخرین بار در اوایل اردیبهشت 1391 مسئولان زندان او را برای دیداری تقریباً نیم ساعته نزد فرزندش بردند. از آن پس، مقامات از دادن مرخصی به محمد صدیق کبودوند برای دیدار دوباره با فرزندش سر باز زده‌اند، با وجود این که براساس مقررات آیین‌نامه زندان‌های ایران صدور اجازه برای این گونه دیدارها بسته به صلاحدید امکان‌پذیر است.
وضعیت جسمانی محمد صدیق کبودوند از زمان شروع اعتصاب غذا به شدت رو به وخامت رفته است. در آن زمان، او در نامه سرگشاده ای به تاریخ 7 خرداد 1391 اعتراض خود را این گونه شرح داد: «دادستان و دستگاه امنیتی با من به عنوان کوشنده حقوق بشر کینه و عداوت و دشمنی دارند، لذا با مرخصی اینجانب حتی با وجود بیماری صعب العلاج حاد و وخیم و شرایط اضطراری فرزندم و به رغم گذراندن نیمی از حبس غیرقانونی و ناعادلانه ام همچنان مخالفت می کنند. این مخالفت، عداوت با فرزند من و نوعی کینه توزی نسبت به فعالان حقوق بشر است. از این رو در اعتراض به این گونه رفتارهای غیرقانونی و غیرانسانی مسوولین قضایی و امنیتی از ساعت ۲۱ روز شنبه ۶ خرداد ماه مجددا دست به اعتصاب غذای نامحدود زده ام…»
با وجود این که پزشکان زندان توصیه کرده اند که محمد صدیق کبودوند برای درمان لازم به بیمارستانی در بیرون از زندان منتقل شود.، مسئولان زندان در اواسط تیرماه از انتقال او به بیمارستان بدون دست‌بند سر باز زدند.
محمد صدیق کبودوند، سردبیر پیشین هفته‌نامه پیام مردم کردستان و بنیان‌گذار سازمان حقوق بشر کردستان، پس از محکومیت به اتهام های مربوط به به فعالیت های روزنامه‌نگاری و حقوق بشری خود از تاریخ 10 تیر 1386 حکم 10 سال و نیم زندان را می‌گذراند.
از زمان شروع محکومیت، محمد صدیق کبودوند چندبار دچار سکته قلبی، ناراحتی‌های مربوط به پروستات و کلیه و چندین بار نیز دچار سرگیجه و بیهوشی شده است. با وجود این، به طور منظم از خدمات درمانی لازم برخوردار نبوده است.
آن هریسون، معاون بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین‌الملل، گفت: «محمد صدیق کبودوند یک زندانی عقیدتی است که تنها به خاطر فعالیت‌های روزنامه‌نگاری و حقوق بشری و استفاده مسالمت‌آمیز از آزادی بیان خود در زندان به‌سر می‌برد. در وهله اول او اصلاً نباید دستگیر می‌شد و اکنون نیز باید فوراً و بدون قید و شرط آزاد شود تا بتواند در این دوران ناگوار در کنار خانواده‌اش باشد.»
عبدالکریم لاهیجی، نایب رئیس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، گفت: «تا آن زمان، دولتمردان ایران مسئول هرگونه خطر احتمالی برای جان محمد صدیق کبودوند در اثر ادامه اعتصاب غذا و بدتر شدن حال او هستند. براساس مقررات حداقل سازمان ملل برای رفتار با زندانیان، دولتمردان ایران ملزم هستند فوراً خدمات درمانی لازم را در اختیار محمد صدیق کبودوند قرار دهند. آن‌ها باید به آزار دادن این پدر از طریق جلوگیری از دیدار او با فرزند بیمارش پایان دهند.»
stand for Human rights
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر